Een huis met tuin, serre én scharrelkippen – een droom met een staartje
Mijn droom is een huis in de natuur, of in elk geval met een ruime tuin. Een serre achter de woonkamer en een overdekt terras. Misschien een hottub of een sauna en uiteraard scharrelen er kipjes rond in een ruime ren, naast de kas waar ik mijn eigen planten en groenten kweek. Sinds ik weet dat geiten altijd ontsnappen heb ik die uit mijn droom geschrapt, maar de kippen stonden bovenaan.
Grinnikend om mijn eigen gedachtenspinsels moest ik bekennen dat het misschien nog wel even op zich laat wachten. Aangezien het opzeggen van je vaste baan om je droom na te jagen, hypotheekverstrekkers niet gunstig stemt. Maar niet getreurd, het leuke van dromen is dat je gewoon over kunt gaan op een volgende. Ik woon eigenlijk heel fijn in mijn rijtjeshuis met twee best wel ruime tuintjes, met prima buren én een prachtige eik achter mijn tuin waardoor het echt lijkt of ik vrij(er) woon. Kortom, tel je zegeningen, en daar ben ik heel bedreven in.
Waarom mijn voortuin nu een kippenparadijs is (en een plantendrama)
Maar omdat je je eigen dromen soms werkelijkheid moet maken, besloot ik om wel alvast aan kippen te beginnen. Dit heb ik jaren geleden al geopperd, mijn ex vond het niets, maar de kinderen toen een jaar of 10 vonden het een briljant plan. De kipjes bij de kinderboerderij werden altijd uitgebreid door ze geknuffeld en opgetild. Dus de jongens wilden niets liever dan zelf kippen. Dit was één van de dromen die er nooit was gekomen, tot een half jaar geleden. In mijn voortuin heb ik een flinke ren gebouwd, want ik vond het een mooi idee als mijn eier verstrekkers het bij mij beter zouden hebben dan in de bio industrie.
Toen de meiden er eenmaal waren, besloot ik dat ze de hele voortuin mochten hebben, want ik vond het zo zielig, die kipjes opgesloten in een ren. De devastatie van mijn voortuin was snel een feit dus begon project: ‘Red nog iets van de planten’. Al snel ging ik met hekjes en afscheidingen in de weer. Ik begon het ‘gevecht’ tegen de kippen en hun destructie-drang. Heel wat euro’s armer en nog geen ei rijker want de kipjes waren immers nog jong, was de tuin inmiddels kip-proof en keek ik er reikhalzend naar uit om ‘mijn’ eerste echte vrije uitloop eitjes te gaan proeven.
De eerste eitjes en een verrassende reactie van mijn kinderen
Ondertussen was ik de enige die de kippen leuk vond. De jongens die het vroeger zo’n briljant plan hadden gevonden, zagen nu alleen maar de rommelige voortuin, kippen die niets opleverden en klauwen vol geld kosten. En toen…….kwam het eerste ei. Vol enthousiasme én trots maakte ik een foto om naar Daphne en de kinderen te sturen. Daphne reageerde sociaal wenselijk en deed net of ze het net zo leuk vond als ik.
Cloaca shock: als je kinderen ineens geen eitje meer willen
De jongens daarentegen waren geschokt bij het idee dat we een ei gingen eten van onze eigen kip. ‘Ik vind het toch een gek idee, dat dat ei uit onze eigen kip komt’, zei er één. De ander begon een verhaal over PFAS en de verhoogde concentratie daarvan in hobby eieren. Maar het mocht mijn pret niet drukken, ‘mijn’ eieren smaken nog steeds lekkerder dan die uit de supermarkt en mijn kipjes hebben een fijner leven.
Gelukkig heb ik inmiddels een stiefkind van 10 die het heel leuk vindt om te kijken of er nog eieren in het leghok liggen én maakte ik er laatst mijn buurjongen van 5 ook heel erg blij mee. Maar mijn eigen kinderen, die hoeven geen ei dat uit een cloaca komt. Al die tripjes naar de kinderboerderij hebben dus niets opgeleverd. Ik ben bang dat ze ook geen melk lusten uit uiers…
Nienke